“In the dark times will there also be singing? Yes, there will also be singing. About the dark times.” (Bertold Brecht )
In groep zingen is een mooiere ervaring dan jij en ik soms denken. Je deelt iets intiems met een aantal willekeurige mensen – vaak vreemden – om je heen. De zenuwen worden gesust, de geest wordt opgetild. Een hormonaal samenspel van endorfines en oxytocine bant de stress uit en verdrijft de eenzaamheidsgevoelens. Zo wordt chemie magie en zo verbetert zingen onze levenskwaliteit. Toch?
Klopt als een bus, maar laat ons wel wezen: Wim Opbrouck heeft zulke theorieën uit de psychologie en neurologie niet nodig om te weten hoeveel deugd samen zingen kan doen.
Wim Opbrouck toert in deze donkere dagen met een voorstelling die geen naam draagt, die spontaan tot stand kwam en waaraan geen regie te pas is gekomen, maar die door de jaren heen een echte eindejaar traditie is geworden. Zingen wordt onder zijn begeleiding een broodnodig tegengif voor moeilijke tijden. Zoals de wind waait door de bomen, zoals het schansspringen in Garmisch Partenkirchen, zo zingt Wim aan de piano, samen met jou, liedjes uit het collectieve geheugen. Met veel liefde en humor zalft hij zodoende onze zielen.
Vleugelpiano Wim Opbrouck Trompet Heiki Verdure Bas Luc Byttebier Drums Dick Vanhoegaerden
© Koen Bauters
