Start to Sing met Eli

Uit volle borst of met een klein hartje, met de neus in een zangboek of gewoon uit het hoofd, zingen doet iedereen op geheel eigen wijze. Zo ook voor Eli San Lorenzo (34), zangeres bij het koor van Theater van A tot Z en de productie 'Dag vreemde man'.

Eli San Lorenzo: ‘Ik leerde het koor van Theater van A tot Z kennen via mijn instructeur Sabien Verhelst van de VDAB. Ik volgde een cursus bediendeopleiding. Voor het vak Nederlands wilden we naar de muziekvoorstelling. Jammer genoeg waren alle tickets uitverkocht. Ik zag het al voor me: allemaal mensen van andere nationaliteiten samen horen zingen in het Nederlands, dat sprak me aan. Via mijn leraar kreeg ik de contactgegevens van de regisseur Peter Schoenaerts. Ik mailde hem met de vraag of ik mee mocht zingen en ik mocht een auditie-video insturen.’

Eli San Lorenzo

Een auditie insturen… dat is altijd spannend. Ging dat bij jou met een trillende stem?

Eli San Lorenzo: ‘Dat viel mee. Ik zing heel graag en ik had al veel ervaring. Ik kom van de Filipijnen en muziek is er 25 jaar lang een onderdeel geweest van mijn leven. Op school zat ik vanaf de lagere school in een koor. Daarna heb ik nog de lead zang gedaan in een coverband. We speelden ongeveer alle mogelijke genres: pop, rock, akoestische nummers. Alleen metal lieten we links liggen. Ik ben ook lid geweest van een Marching Band. Daar speelde ik dwarsfluit.'

Met zo’n uitgebreide muzikale CV werd je wellicht meteen aangenomen?

Eli San Lorenzo: 'Het duurde een maand vooraleer ik iets hoorde. Ik keek elke dag in mijn mailbox (lacht). Ik ging ervan uit dat ik niet geselecteerd was, maar toen kwam toch het goede nieuws! Ik kreeg alle partituren en begeleidingen opgestuurd en ik kon meteen thuis beginnen oefenen. Meestal werd zelfstudie verwacht, maar we repeteerden ook af en toe samen. Die repetities vonden plaats in Vilvoorde en ik woon in Ichtegem. Ik moest láng in de auto zitten, maar ik had het er voor over. Ik was vooral héél blij dat ik na al die tijd weer in een koor kon zingen.'

In ’Dag Vreemde Man’ werd ook geacteerd. Had jij een grote rol of hield je het bij zingen?

Eli San Lorenzo: 'De voorstelling was verweven met monologen en dialogen. Gelukkig moest ik daar niet aan deelnemen. Zingen was voor mij al genoeg. Ik acteer niet zo graag en ik had er ook geen enkele ervaring in. Ik vond het bijvoorbeeld al een hele uitdaging om de choreografieën juist te dansen bij de nummers. Daar heb ik veel op geoefend!'

Eli San Lorenzo (rechts op de foto)

‘Dag Vreemde Man’ was een rijkgevulde voorstelling. Welke nummers zijn jouw favoriete?

Eli San Lorenzo: 'Het lied Mag ik dan bij jou van Claudia de Breij was écht mijn favoriet. Na onze concertreeks ben ik voor de fun nog meer Nederlandse teksten gaan inoefenen. Zoutelande of Als het avond is van Suzan & Freek vind ik prachtig. Ik zing het in de auto, thuis met karaoke op TV, of op trouwceremonies.'

Wat is de mooiste herinnering die je overhoudt aan de concertreeks?

Eli San Lorenzo: (wordt stil) 'Ik ben zo dankbaar dat ik alle mensen heb leren kennen. We hadden veel steun aan elkaar. In die periode is mijn vader onverwacht overleden. Ik ging mijn ouders bezoeken in de Filipijnen. Mijn moeder heeft Alzheimer en ik had schrik dat ze me niet meer zou herkennen. Mijn vader was nog in goede gezondheid, maar op de dag van mijn vertrek naar België is hij plots gestorven. Ik stelde mijn vertrek naar België uit en sloot later weer aan bij de groep. Ze hebben me allemaal getroost en vooral … de muziek troostte me ook. In ons programma zit het liedje Ik mis je zo van Will Tura. Dat kreeg na de dood van mijn vader een heel andere betekenis. Ik voelde me begrepen door die Nederlandse woorden.'

Tekst: Greet Verhaert